บทที่ 36 น้อยใจ

เผ่าเพชรยังเอาแต่มองคนที่นอนใต้ร่างนิ่ง ๆ มองใบหน้าขาวเนียนเกลี้ยงเกลา ก่อนจะเลื่อนมาหยุดที่ปากบางจิ้มลิ้มที่เขารู้ว่ารสชาติมันหอมหวานแค่ไหน แต่ในความหวานก็มีอาวุธร้ายซ่อนอยู่ มองคิ้วเข้มเข้ารูปสวยงาม ก่อนจะเลื่อนมาหยุดที่ตากลมโต ตาคู่นี้สินะที่มันคอยจะทำให้เขาไม่เป็นตัวของตัวเอง

ผู้หญิงคนนี้ชื่อลล...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ